We zijn al vroeg wakker: ons biologische hollandse klokje maakt dat we om 08.15uur (6.15 NL tijd) rise and shining zijn. Een blik uit het raam levert wat ‘Ooohs en aaaahs’ op; Onbeschrijfelijk prachtig wat we zien en onmiskenbaar Moskou: besneeuwde straten en een Fata Morgana-achtig gebouw recht tegenover ons.

Aan het ontbijt wordt de verwondering, zo mogelijk, nog groter. Je kunt het zo gek niet bedenken, alles is er. Weer moet ik aan de Efteling denken.

Er staan diverse lange tafels met verschillende soorten vlees, (rauwe) vis, groenten, fruit, brood, gebak, salades, melk, yoghurt en zelfs een fontein van witte chocolade! Er staat een kokkin eieren te bakken. Je kunt zelf aangeven wat je voor ei wilt en of je er groenten doorheen wilt.

Chris wijst naar een spiegelei, die wil ze wel. De mevrouw steekt vragend drie vingers op. “nee,” zegt Chris en steekt 1 vinger terug op, om aan te geven dat 1 ei wel genoeg is. De kokkin gooit het reeds gebakken ei weg en breekt een nieuw exemplaar boven de bakplaat. “Ook zonde,” zeggen we tegen elkaar, “die had ik nog best op willen eten.”, zegt Chris. 1 minuut later ligt het ei op Chris haar bord. Dan wordt duidelijk dat de mevrouw het waarschijnlijk niet over het aantal eieren had, toen ze haar vingers op stak, maar over het aantal ‘bakminuten’.

Aan tafel komen de emoties toch weer even naar boven. We proberen het beste te maken van deze tijd en lachen heel wat af met elkaar (zo komen we tot de conclusie dat we alle drie onze vork in de rechterhand houden en het mes in de linker; iets waarom ik regelmatig word uitgelachen). Toch vergeten we niet waarom we hier eigenlijk zijn. Ook de vermoeidheid van de afgelopen dagen en het gebrek aan nachtrust (het is minstens 25 jaar geleden dat we bij elkaar op de kamer hebben geslapen), speelt ons parten. Het is fijn en goed om de emoties de ruimte te geven en te delen met elkaar. We doen het rustig aan vandaag.

Na het ontbijt gaat Boudewijn naar zijn kamer en Chris en ik besluiten de omgeving te verkennen. Chris is gestart met een cursus Russisch om maar zo min mogelijk op een toerist te lijken. Dit lukt nog niet altijd, wat tot komische situaties leidt. De russen die we in de tabakszaak tegen komen, reageren vermaakt op onze poging kersensigaretten te bestellen. Eenmaal buiten blijken we sigaren te hebben gekregen. Wel met kersensmaak.

We lopen richting het Kremlin. Wat een prachtig bouwwerk. Wederom wanen we ons in een Japanse versie van de Efteling. Tussen al die kleine doorgangen en trappetjes, zou je makkelijk kunnen verdwalen. Chris voelt zich niet op haar gemak. We zien weinig vrouwen en ingepakte mannen vindt ze er stuk voor stuk verdacht uitzien. Ineens zien we een soort marktkramen met souvenirs.

De russen hebben ons in het vizier..: ”Aaaah Hollandaise.. Patroesjka’s 50 percent for you!!” We groeten vriendelijk, wat voor hen blijkbaar het openingssein is om verschillende mutsen van ‘echt vossenbont’ op ons hoofd te zetten. De man heeft, zo lijkt het, nog nooit iemand gezien bij wie die muts zooo mooi staat. Ik moet hem echt kopen. We boffen, vandaag is het een ‘special price’. Slechts 1500! We leggen hem uit dat we vandaag niets gaan kopen, maar zo makkelijk komen we natuurlijk niet van hem af. We trekken veel bekijks, als enige dames in onderhandeling met de ‘crazy man’, zoals de oude rus door zijn collega wordt genoemd. Na een paar minuten hebben Chris en ik genoeg van het spelletje en lopen we weg.

De kou heeft ons inmiddels redelijk te pakken en we besluiten snel naar een supermarkt op zoek te gaan. Ook dit is een hele onderneming. In welk land ik ook ooit geweest ben, altijd is er wel een soort van herkenningspunt. Hier staat vrijwel alles in het Russisch alfabet geschreven, dat voor ons niet te herleiden is naar een andere taal. Een enkele keer hebben we geluk en staat er een engels woord op de gevel. De winkel die we binnenstappen, lijkt bij de entree meer op een kroeg dan op een supermarkt. Er wordt gerookt, gedronken en er staan wat mannen gezellig te kletsen, onder het genot van een warme hap shoarma.

Verderop liggen goed uitziende salades in de vitrine, fruit, vlees, zuivelproducten en frisdrank. Blij dat het ons gelukt is wat te bestellen, gaan we terug naar Boudewijn om met zijn drieën wat te chillen. Chris verdiept zich weer in haar cursus Russisch en ik begin eindelijk te lezen in het boekje over Moskou. Daar bekruipt me, weer, het gevoel dat er niets niet klopt met het Kremlin aan de overkant. Op de plattegronden die ik zie ligt het Kremlin in hartje centrum en wij zitten in een buitenwijk, dacht ik. Ook vond ik het voor een hotspot bijzonder rustig, klein en stil waar we net waren. Echter.. er stond wel ‘Kremlin’ op de poort en er stonden dikke limousines voor de entree. Bovendien kwam Vriend Vlad gisteren niet echt onbetrouwbaar over.. Tijd voor nader onderzoek dus.

Via Google-maps komen we erachter dat het gebouw inderdaad niet het echte Kremlin is, maar het Izmailovo-Kremlin! Wat een grap.

Chris durft niet met de metro (die durft helemaal niet meer naar buiten met al die ‘enge mannen met mutsen’), dus misschien moeten we het maar met dit Madurodam Kremlin doen..

De rest van de dag doen we niet zo veel meer. We gaan op tijd naar bed, want morgen worden we om 12.00uur door de taxi opgehaald. Dan gaat het echte avontuur beginnen. Boudewijn wordt voor de eerste onderzoeken in het ziekenhuis verwacht. Erg spannend allemaal.

spokoynoy nochi i zavtra!