Vanmorgen plaatste Boudewijn al vroeg een bericht op Facebook: “slecht geslapen en door een nachtmerrie wakker geworden.”

Om 8 uur werd het eerste ontbijt gebracht, dat Boudewijn langzaam koud heeft zien worden. Hij moest nuchter blijven voor bloedonderzoek en een echo. Om 11 uur werd het tweede ontbijt gebracht, dat mocht hij wel opeten.

Vervolgens een X-ray (borst & rug). En wederom een maaltijd. Ditmaal een warme, zacht geworden appel (uit de magnetron) met yoghurt en warm vlees. Je hoeft hier met zoveel maaltijden geen honger te lijden. Je moet er alleen wel van houden.

Chris en ik hadden om 12.45u afgesproken met André en Esther Kruiper. Zij vertrekken vandaag vanuit het naastgelegen hotel naar het ziekenhuis.  Vriendelijke Vlad staat al bij hen voor de deur en we mogen met hem meerijden. Chris spreekt inmiddels al een aardig woordje Russisch, wat hem smakelijk doet lachen. Dat is bijzonder voor een Rus, als je de boeken moet geloven. 

In het ziekenhuis krijgen we deze keer te horen dat we naast de overschoenen en -jas ook en mond- en haarkapje op moeten. Veiligheid voor alles!

Bij aankomst bij Boudewijn wordt opnieuw een maaltijd gebracht. Nu is er maar weinig dat ik niet lust, ik vind het er lekker uit zien. Het ruikt ook goed: vissoep, brood, bietjes en een ragout met linzen en vlees. Dat smaken verschillen, blijkt uit de reactie van Boudewijn  (Je wordt gemist, mam!):

Alweer vis!  Dit ziet eruit als iets dat ik vroeger gebruikte om vissen mee te vangen.

Saved by the bell: een zuster komt Boudewijn halen voor een volgend onderzoek. Chris en ik maken van de gelegenheid gebruik om wat eten voor Boudewijn te kopen. Ik heb me net helemaal ontdaan van mijn lichtblauwe papieren verpakking, als Chris appt dat ik terug moet komen: het laatste onderzoek bleek een aanvullende echo van het hart, waarbij gevraagd werd of Boudewijn bekend is met hartziekten. Het is, door de taalbarriere, lastig verduidelijking te krijgen en Boudewijn is wat ongerust door dit extra onderzoek en de gestelde vraag. Ik besluit naar hem terug te gaan ter ondersteuning en om meer info te vragen aan iemand die beter Engels spreekt. Op de gang kom ik dr Fedorenko tegen en ik vraag hem naar de echo.

“It is a standard procedure to look extra carefully. Everything is oke. No need to worry.”

Das fijn. 

Toch oogt Boudewijn nog steeds een beetje gespannen en wanneer de verpleegkundigen komen voor een ‘catheter’ ga ik even naar de gang. De katheter blijkt een infuus om contrastvloeistof in te spuiten voor de daarop volgende MRI.

Chris en ik halen in de nabijgelegen supermarkt wat lekkers voor Bou en bij terugkomst vertelt Anastasia ons dat ze een feestje organiseren op de tweede verdieping.  Daar zitten zo’n 10 patiënten met hun familie/vrienden bij elkaar. Drie jonge meiden hebben vandaag hun stamcellen teruggekregen en deze ‘wedergeboorte’ wordt traditioneel gevierd met alle HSCT-patiënten bij elkaar.

Dr. Fedorenko houdt een bevlogen toespraak op de “re-birthdayparty”

Dr. Fedorenko houdt een ontroerende toespraak voor alle patiënten, de drie dames in het bijzonder. De kern van zijn boodschap is dat de intensieve medische behandeling alleen niet genoeg is en dat een ‘change of mindset en lifestyle’ bijdragen aan het succes van de behandeling. Vooral ook het met elkaar delen, elkaar steunen en een positieve instelling hebben hierop een goede invloed benadrukt hij. Het is dan ook niet voor niets dat hij dit soort ‘feestjes’ organiseert. Hij spreekt zijn bewondering over het feit dat de dames zo sterk zijn geweest en dat ze het zo goed gedaan hebben. Ze krijgen alle drie een button opgespeld met een iris, een symbool voor moed. Daarna worden de tanks met stikstof waarin de stamcellen hebben gezeten, leeggegooid over de vloer.

Erg aangrijpend allemaal. Weer ben ik onder de indruk van de benadering van dr. Fedorenko. Wat een oprechte betrokkenheid. Deze man is niet bezig met zijn werk, wat hij hier doet, is zijn passie, zijn levensdoel.

Boudewijn is erg vermoeid door de onderzoeken, indrukken, het gebrek aan nachtrust en de spanningen. We gaan terug naar zijn kamer, waar hij hopelijk weer een beetje tot rust kan komen.  Hij heeft dr Fedorenko al gesproken en krijgt vanavond een slaappil. Dat is een prettig vooruitzicht. Hopelijk kan hij dan wat ontspannen.

Morgen wordt een spannende dag, dan krijgt Boudewijn als het goed is te horen hoe hij de tests heeft doorstaan en of hij écht kan starten met de behandeling. Hoewel we het niet verwachten, bestaat de kans dat we deze week alweer terugvliegen omdat Boudewijn toch niet in aanmerking komt voor de behandeling. Fingers crossed dus.

Zavtra!