Dag 7 | PizzaParty

Vanmorgen stuurde Boudewijn een berichtje waarin hij schreef dat hij slecht geslapen had. Twee keer werd hij gewekt voor een injectie (om 23.00u en 03.00u). Ook heeft hij al last van bijwerkingen zoals botpijn en jeuk aan zijn neus. Door de Prednison stijgt zijn bloeddruk en wordt hij onrustig. Dat alles heeft hem uit zijn slaap gehouden. Gelukkig allemaal heel normaal, maar wel hinderlijk. Hij heeft zijn rust juist zo nodig.

Wanneer Boudewijn in Nederland Prednison krijg is hij meer prikkelbaar. Dit merken we nu ook. Het is dus oppassen wat we zeggen. Daar ben ik niet altijd even goed in (net als Boudewijn kan ik heetgebakerd zijn) en de eerste woordenwisseling is een feit. Barry (van Sue uit Australië) wil met ons een pizzaparty organiseren voor alle HSCT-patiënten en als Chris en ik aan Bou vragen om mee te gaan, slaat hij de uitnodiging direct af. Omdat wij hem willen behoeden voor een isolement en een, daaraan verbonden, neerwaartse spiraal, proberen we hem uit te leggen waarom wij denken dat het misschien wel goed voor hem kan zijn. Echter vecht Boudewijn vaak tegen onbegrip van de buitenwereld. Hij wil wel graag meedoen aan activiteiten, maar het lukt hem niet. Altijd uitnodigingen moeten afslaan en je continue moeten verdedigen, is vermoeiend en het confronteert het met zijn beperkingen. Thuis leveren deze goedbedoelde adviezen verhitte gesprekken op, dat is hier, in een vreemde en spannende situatie niet anders.

We wisten wel dat dit een keer zou gebeuren, maar het is toch vervelend. Gelukkig is het, na een korte time-out waarin ik in de winkel wat lekkers haal voor in zijn koelkast, snel weer opgelost.

Dr. Fedorenko hamert steeds op het belang van de teamspirit en we hopen met pizza iedereen uit zijn/haar kamer te lokken.

Om 15.30u vertrekken Barry, Chris en ik naar Domino’s om drie pizza’s en wat frisdrank te halen en om 16.30u zitten we, met toestemming van de verpleegkundige, op de tweede verdieping aan de pizza met cola.

Pizzaparty – we’ll walk this road and fight this fight together, as a team.

Karin uit Noorwegen, Cathy uit Frankrijk en Yoshi uit Japan krijgen morgen hun piccline. Boudewijn, Sue uit Australië en André (nu niet aanwezig bij de pizzaparty vanwege een uitje naar het centrum) krijgen deze maandag.

Boudewijn en Hakim delen hun ervaringen.

Hakim uit Nederland, sinds twee dagen uit isolatie, vertelt hoe hij het traject heeft ervaren en geeft wat tips over hoe te slapen met die grote lijn in je nek.  De dagen in isolatie was hij erg verzwakt. Maarrr.. hij heeft het gered en voelt zich al stukken beter. Hakim keert donderdag terug naar Nederland. Yoshi zegt dat hij na de periode in isolatie niet meer zo lang in het ziekenhuis kan blijven, omdat zijn vrouw over drie weken is uitgerekend. De dokter moet opschieten. We lachen er hartelijk om, maar hopen natuurlijk dat hij wel bij de bevalling van zijn eerste kindje aanwezig kan zijn.

Als we het over de verdoving hebben voor het plaatsen van de piccline, hoort de verpleegkundige dit, waarop ze zegt dat Anastasia vandaag haar vrije dag heeft.

Het is heel bijzonder om met zoveel mensen uit verschillende landen bij elkaar te zitten. We kennen elkaar niet, maar voelen ons zo verbonden. De pizza’s zijn allang op als de avondmaaltijd wordt rondgebracht. Die ziet er niet uit (sorry kok, je hebt ongetwijfeld je best gedaan om een voedzame maaltijd te bereiden) en ik haal de soesjes die ik vanmiddag heb gekocht te voorschijn. Dessert!

Een foto van het avondeten in de HSCT groepsapp.

Op de afdeling liggen drie meisjes in isolatie en de verpleegkundige heeft ons al een paar keer gevraagd of we wat zachter willen doen. We besluiten om het feestje te beëindigen.

De middag is omgevlogen en er zijn weer nieuwe en mooie contacten ontstaan. Cathy, Yoshi, Hakim en Karin zijn hier alleen en ook Boudewijn zal enkele dagen zonder bezoek zitten. Dan is het fijn dat er iemand in de buurt is die je kent en weet wat je meemaakt.

Het is een vermoeiende dag geweest voor Boudewijn, tijd om uit te rusten.We nemen afscheid waarna Chris en ik weer naar het hotel afreizen.

Boutje, we zijn zo trots op je dat je tóch naar de pizzaparty bent gekomen! Ondanks je klachten en bijwerkingen van de medicijnen. Hopelijk kun je vannacht beter slapen en ziet de dag er weer wat zonniger uit. En zo niet, dan zijn we er voor je.

Zavtra!

Toch op het pizzafeest. Kanjer!! Zo blij en trots dat je bent gegaan!!

 

6 gedachten over “Dag 7 | PizzaParty

  1. Smaken de Domino pizza’s net als in NL?? Zet hem op Boden!! Je bent een vechter!
    Dames blijf deze verslagen tot in detail schrijven, wat geweldig om te lezen hoe jullie deze reis ook meemaken. Zet ‘m op allemaal GO GO GO! Wradisvostre

  2. @lieve Vlamingen, ik volg jullie blog op de voet. Wat een indrukwekkend verhaal. Boudewijn heel veel sterkte de komende periode maar de vooruitzichten zijn, zo te horen van je lotgenoten veel belovend. Iets om je aan vast te houden in moeilijke tijden. Wat fijn dat jullie dit eerste deel samen hebben kunnen doen.
    Heel veel sterkte. Groetjes Margit

Laat een antwoord achter aan Ank Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.