Een traan…

Eerste vraag natuurlijk: “Hoe voel je je nu?” (na 2 dagen chemo). ‘Niet echt goed, eigenlijk heel vervelend.’ Eerlijk gezegd viel me zijn antwoord mee, al zal hij het daar niet mee eens zijn, maar bij ‘chemo’ kunnen zulke vervelende complicaties komen, dat ik erger had verwacht.

“Vandaag ben ik de hele dag bij Boudewijn geweest”

“Ontmoeting was natuurlijk best wat emotioneel,
maar het voelde goed.”

Helaas hoorde ik later op de dag, dat Sue (uit Australië) er heel erg ziek van is. Andre, (wat een positieve man is dat) lijkt er ook niet erg onder te lijden, behalve dat zijn voeten behoorlijk gezwollen en verkleurd zijn. Het is ‘Normaal’, volgens dokter Federenko, waarmee ik André gelijk maar vraag of hij een Tukker is. Had ik beter niet kunnen doen, die term houden ze in Salland niet van…;>)

“Boudewijn slaapt wel erg slecht, gaat erg vroeg slapen en is mede daarom dan erg vroeg wakker, al rond 3 uur’s-nachts (1 uur in NL). Hij valt dan niet echt meer in slaap.Ook is hij overgevoelig voor het geluid van de ventilatie, door mij op normaal niveau ervaren, voor hem zo storend, dat hij mij af en toe niet verstaat. Zijn overgevoeligheid voor geluid is in de jaren verergerd, vermoedelijk ook door de MS. Zelfs de batterijen uit zijn reiswekker zijn verwijderd.”

“Al met al heeft dat invloed op zijn gestel.”

In de loop van de morgen kwam de verpleging een nieuw infuus aanleggen, weer 3 flessen á 1 liter, die gestaag (nr 1 1ltr/uur, nrs 2 en3 tegelijk 650ml/uur) werden leeggepompt in zijn lichaam. Bij elkaar nam dit dus zo’n 2 1/2 uur in beslag.

“What comes in must go out:”

Drie liter vocht in nog geen drie uur moet natuurlijk ergens blijven, waar het één zit kan het andere tenslotte niet zijn, dus geregeld -zeg maar gewoon vaak- moest de blaas worden geleegd. Het liefst in een urinaal, die door de verpleegster geregeld -dus ook vaak- na meting werd geleegd. Voor Boudewijn ging dat nog niet vaak genoeg, zodat hij af en toe ook maar met infuuskar en al naar het toilet ging om een plasje te doen. Plasje? De watervallen van Schaffhausen zijn er niets bij! Aan zijn nieren mankeert blijkbaar niets, die zijn goed gespoeld.

“Hartstikke blij er mee, dan hoef ik ‘s-nachts niet meer naar beneden te strompelen”

En een lach…

Na de chemo en de aanvullende injecties hebben we gemoedelijk gekeuveld. Boudewijn had een korte videochat met zijn maatje Raymond, die in Boudewijn’s badkamer een fraai inbouwtoilet aan het monteren is. Hij glunderde bij de beelden: hèhè, eindelijk een lach op zijn gezicht.

En even later kwam Esther (André’s vrouw) even buurten en informeren of we zin hadden even gezellig ‘beneden’ (2e etage) bij te kletsen. Boudewijn pruttelt wat: ‘Ik ben een beetje moe, ga liever naar bed’. Vreemde ogen dwingen dus toch: 1 minuut later staat hij ‘aangekleed’, leunend op zijn stok voor zijn kamer: ‘hoe is’t, moet ik nog lang wachten?’ . Huh??? Boudewijn voorop, trap af, even naar André ‘bijkletsen’.

‘Het Werkoverleg’ van de twee ervaringsdeskundigen.

Nadat de aanwezige Feyenoord- en PSV-fans het uiteindelijk samen eens werden, dat Feyenoord dit jaar toch kampioen mag worden, hebben we afgesproken morgen gebroederlijk de ’topper’ Feyenoord-PSV live te gaan bekijken in Moskou!

Morgen vierde en laatste dag chemo.