28 februari, de dag waar we al die tijd naar toegeleefd hebben: de nieuwe ‘geboortedag’ van Boudewijn.  De dag waarop de stamcellen worden teruggeplaatst en je jezelf MS-vrij mag noemen. Het monster is uitgeschakeld. We mogen er van uitgaan dat de achteruitgang stopt. In hoeverre er sprake is van herstel, moet de tijd uitwijzen.

We ontvangen erg positieve, bijna uitgelaten berichten vanuit Moskou. Boudewijn voelt zich duidelijk bevrijd; er is letterlijk een last van hem afgevallen.

Wanneer ik via Esther het filmpje van het verjaardagsfeestje ontvang, zit ik met tranen in mijn ogen achter mijn bureau op het werk. (Ik wil meteen even van de gelegenheid gebruik maken om mijn collega’s te bedanken voor hun medeleven, belangstelling en begrip dat ik nog niet helemaal geland ben en met mijn hoofd en hart nog in Moskou ben.)

Het is jammer dat er op het moment suprème niemand van zijn echte familie lijfelijk aanwezig is om Boudewijns party bij te wonen. Zijn vader is op de weg terug richting Holland, mamma en Ab onderweg richting Moskou en de zussen alweer een poosje terug. De aanwezigheid van onze stamcelfamilie en de betrokkenheid en warmte van dr. F. en Anastasia maken dat ruimschoots goed.

Hoe verder?

Afhankelijk van zijn labwaarden gaat Boudewijn woensdag of donderdag in isolatie. Hoe lang dit duurt is eveneens afhankelijk van wannneer het immuunsysteem weer opkrabbelt na de heftige chemo-aanval. Gemiddeld is de duur van isolatie 7 a 8 dagen.

Vanaf nu zal ons mam dagelijks een verslag maken om jullie op de hoogte te houden.

Zavtra!

De iris. Het teken van een moedig hart en een sterke wil.