Vanochtend arriveren we al vroeg bij Boudewijn, die er opvallend fris en fruitig uitziet: strakke scheiding in het haar, baard geschoren en nagels geknipt. Hij is meer dan klaar voor de strijd. Waar een goede nachtrust al niet goed voor is.

Tijdens het bezoek aan Boudewijn skypen we nog even met mama, die blij is dat Boudewijn er zo goed bij zit en dat haar kinders het samen (nog steeds) goed kunnen vinden. Dat was vroeger wel anders 🙂
Chris en ik willen vandaag graag naar het centrum van Moskou om ook wat van de vele bezienswaardigheden te kunnen zien. “We zijn er nu toch..” Boudewijn mag ook mee van de dokter, maar ziet het niet zitten. Vanwege de achteruitgang van zijn ogen heeft hij veel moeite met focussen. Prikkels van buitenaf zijn hem al snel te veel. Bou blijft liever in het ziekenhuis, waar hij zich volledig kan richten op de strijd tegen MS. Zelfs een kleine wandeling in de sneeuw ziet hij niet zitten.

Hoewel Chris en ik het heel fijn vinden om de stad te gaan bezichtigen, voelen we ons toch ook een beetje schuldig. We zijn hier voor Boudewijn en wat gunnen wij het hem om dit ook te kunnen doen. Het voelt alsof we hem in de steek laten. Boudewijn laat ons echter weten dat we met een gerust hart op pad kunnen. Hij voelt zich goed.

Vanaf het ziekenhuis is het slechts een paar haltes met de metro en in het centrum is alles redelijk goed aan te lopen (als je van wandelen houdt). Wanneer we via een enórm lange en steile roltrap het metrostelsel verlaten, krijg ik een klein beetje last van hoogtevrees

“Mama, de halte Arbatskaya kun jij beter niet nemen, hoewel hij wel zeer de moeite waard is met de prachtige ornamenten en kroonluchters.”

Balisiuskathedraal

We bezoeken het Kremlin, het Rode Plein en een zeer luxueus winkelcentrum. Helaas is het mausoleum van Lenin niet toegankelijk. Op een pleintje áchter het rode plein, is een evenement met live-muziek, allerlei standjes met (lekker en goedkoop!) eten en een megagroot standbeeld van ijs en gekleurde lichtjes. Het is bijzonder om dit mee te kunnen maken.

Dan slaat de vermoeidheid toe en besluiten we weer richting hotel te gaan. Wel met het voornemen nog een keer de stad in te gaan om nog meer te gaan bekijken, want dit was slechts een fractie van wat Moskou te bieden heeft. Wat een indrukwekkende stad: enorm groot, veel verkeer, brede wegen (die je via ondergrondse voetgangerstunnels kunt ‘oversteken’) en opvallend veel ‘sneeuwschuivers’: mannen die met grote scheppen de stoepen sneeuwvrij maken. Overal zien we bewakers en moeten we onze toegangspassen laten zien. Het voelt soms een beetje overdone, maar tegelijkertijd ook heel veilig. Binnen het Kremlin en op het rode plein worden we door bewakers op het rechte pad gehouden.

“Broer, mannen en mama, wees gerust: zodra we hier van het rechte pad afwijken, wordt er driftig gefloten en gebaart de agent met een gummiknuppel dat we terug naar onze plaats moeten.”

Wat me tot nu toe verder opvalt is dat de mensen, anders dan in Nederland, vrij relaxt overkomen. Bij ons loopt iedereen meestal snel en gejaagd door de stad, hier in Moskou ervaar ik dat totaal niet.

Aangekomen bij het hotel besluiten Chris en ik niet veel meer te doen. Boudewijn stuurt een berichtje dat hij weer ‘heerlijk’ eten heeft gehad. We zijn apentrots op hem, want hij doet toch maar mooi zijn best om het allemaal op te eten.

Ons aanbod om een whopper voor hem mee te nemen van de Burger King slaat hij af. “Ik wil graag zo gezond mogelijk zijn.”

Ook Boudewijn gaat vroeg slapen. Vanavond om 23.00u lokale tijd (21.00u in NL) en vannacht om 3.00uur (1.00u in NL) krijgt hij een injectie om de aanmaak van stamcellen te stimuleren.

Het eerste infuus

Dr. Fedorenko heeft een overzicht voor Boudewijn gemaakt. Als alles volgens plan verloopt, ziet de komende tijd er als volgt uit:

Lieve Brat Boden, je sestra’s zijn ontzettend trots op je!! Voor je het weet staan we morgenochtend weer aan je bed te kakelen. <3