Deze dag staat geheel in het teken van afscheid: tussen brat Boden en zijn sestra’s, van zijn haren, maar ook van een nare periode waarin Boudewijn enorm beperkt en geleefd werd door de MS. Het is goed om hier even ruimte aan te geven, zodat een hoofdstuk gesloten kan worden.­

Vanmorgen heeft Boudewijn een nieuwe lijn gekregen. Dit gebeurt met een roesje en de rest van de dag kan brat Boden rusten.

Chris en ik gaan, na te hebben uitgecheckt bij het hotel, om 12.00u naar het ziekenhuis. Het is dubbel: aan de ene kant merken we dat het goed is dat we naar huis gaan. Boudewijn heeft ook tijd nodig voor zichzelf en met zijn zussen om hem heen vindt hij het soms lastig om zichzelf te kunnen zijn en zijn emoties te tonen. Hij is tenslotte toch de grote sterke broer die zijn zussen wil beschermen (in plaats van andersom).

Boudewijn heeft steeds gezegd dat hij het liefst zijn haar wil behouden, omdat het in sommige gevallen niet uitvalt. Na het plaatsen van de lijn in zijn nek, kreeg hij te horen dat het toch beter is dat zijn haren eraf gaan.

Als Chris en ik in het ziekenhuis aankomen, zien we een nieuwe “brat”. Dat korte koppie staat hem heel goed. Toch is het voor Bou ook wel erg confronterend: nu gaat het echt beginnen.

Deze dag, waarop er verder niet veel gebeurt -morgen starten ze met de chemo-, is er veel om over na te denken. Bang is Boudewijn niet, hij kan niet wachten om te starten. Toch zijn er genoeg emoties, zoals hoop, spanning, onzekerheid, en deze komen, eindelijk, naar buiten. Het is fijn om dit, ondanks de tranen, met elkaar te mogen delen.

Morgen is een nieuwe dag met nieuwe kansen. Dan krijgt Boudewijn het eerste infuus met chemotherapie en start eindelijk het echte gevecht om de MS uit te roeien. We weten dat dit zo nu en dan zwaar zal zijn, maar ook dat Boudewijn het gevecht uiteindelijk wint.

ready to fight