Dag 19/ +2 | Isolatie

Verslag door mama en Ab

Vanmorgen met haastige spoed naar het ziekenhuis; spannend of wij Boudewijn nog te spreken krijgen, omdat hij elk moment de quarantaine in kan. Snel nog bananen en brood voor hem gekocht.

De kamer werd grondig gereinigd en gecontroleerd op spullen en etenswaren die wel/niet zijn toegestaan tijdens isolatie.

 

 

 

Toen we in het ziekenhuis aankwamen, zat Boudewijn op de bank te wachten. Zijn kamer werd op dat moment grondig gereinigd. De ziekenhuiskleding lag al klaar, hij moest alleen zijn lichaam nog wassen met alcohol.

 

 

 

 

 

 

 

 

Nadat wij gearriveerd waren kwam Anastasia langs; zij gaf aan dat hij over 20 minuten echt naar zijn kamer moest. We hebben nog gezellig zitten kletsen, ook gevraagd of hij er tegenop zag om 8 tot 10 dagen geïsoleerd verpleegd te moeten worden. Deze vraag maakte veel emoties los: enerzijds is hij toe aan rust, anderzijds ziet hij er ook wel tegenop . Gelukkig hadden we de tijd om dit alles met hem te bespreken.

We voelden wel dat hij het afscheid zo lang mogelijk uit wilde stellen.
De tijd verstreek. Ineens kwam Anastasia langs en reageerde best wel wat boos; Boden had allang op zijn kamer moeten zijn, waarop Boudewijn direct naar zijn kamer ging en de deur dicht deed.

Bloedwaarden zijn gedaald en dus is isolatie nu gewenst.

We kwamen tot de conclusie dat wij haar de eerste keer niet goed begrepen hadden, gingen ervan uit dat zij terug zou komen na 15-20 minuten. Taalbarrière?

15.00 uur. Daar stonden we dan, deur dicht. Even slikken, zeker na het gesprek met hem van even daarvoor. We hebben nog een klop op zijn deur gegeven en afgesproken dat we elke dag brood bij hem komen brengen.
Wij zijn naar buiten gegaan. Toen we onder zijn raam (hij ligt op de 3e etage) stonden hebben we hem een berichtje gestuurd en gebeld of hij even bij het raam wilde komen. Achteraf bleek dat hij op dat moment geen enkele verbinding had met zijn telefoon.
Later, terug in ons hotel, ontvingen we een berichtje van Boudewijn: “BOOS, ze krijgen mij tot niets meer, wil alleen nog praten met dr. Federenko”

Hierop hebben we hem direct gebeld en kregen een zeer gespannen en emotionele Boudewijn aan de telefoon. Totaal op, zowel lichamelijk en geestelijk. Paniek en angst in zijn ogen. Door te luisteren en rustig zijn problemen met hem te bespreken werd hij rustiger. We hebben hem gezegd dat als dit weer gebeurd hij ons kan bellen: we zijn er 24 uur per dag.

Zo zie je, ook al zit zijn deur dicht, het geeft hem en ons een goed gevoel dat wij toch dichtbij hem zijn. Dit telefoontje, waarin we hem ook hebben gezegd dat we allemaal zo trots op hem zijn en zo velen met hem meeleven, stelde hem gerust.
Wat in eerste instantie een dag zou worden met weinig nieuws, is uiteindelijk een bewogen dag geworden.

Een dag met veel emoties waarin duidelijk werd dat ieder mens iemand nodig heeft die met je lacht en met je huilt.

3 gedachten over “Dag 19/ +2 | Isolatie

  1. lieve Boudewijn
    wat ben je toch dapper man
    nog even volhouden dan is dit ook weer achter de rug
    we lezen en leven met jouw en je familie mee
    heel veel sterkte deze dagen voor ons ben je een held!
    dikke knuffel uit Den Haag van monique en de meiden.

  2. En nu RUST. Na je ‘Reborn’ zul je net als newborn baby”s veel rust nodig hebben om te groeienen en aan te sterken. Reinheid, Rust en Regelmaat. Weet dat er zoveel warm meeleven om je heen is. Sterkte Boudewijn

  3. Hi Boudewijn, zonder dat je het weet wordt er door mensen die je (waarschijnlijk) niet kent over je gesproken en veel aan je gedacht .
    Gisteren tijdens koffie en later een broodje met twee andere oud collega’s van je moeder. Anja en Irene. Heel veel succes vooral deze dagen en ik en zij ook blijven zeker aan je denken en je volgen!

    Succes Carla Vonk

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.