Vanmorgen op tijd vertrokken naar Boudewijn, omdat we ’s middags nog een keer in de omgeving van het Kremlin wilden kijken, nu een keer bij mooi zonnig weer. Ook wilde we het chocolademuseum tegenover het Kremlin aan een andere zijde van de rivier gaan bezoeken. Ook een beetje bedoeld als afscheid van Moskou.

“Nog een keer een bezoekje aan het mooie centrum van Moskou”

Een stad die verwondering bij je oproept door de historische gebouwen, mooie kerken,  de drukte van het verkeer,  mooie historische stations met vaak volle metro’s,   overal lopende inwoners en toch ook weer het gevoel van: Het hoeft ook niet allemaal zo gehaast als in Nederland.

We hadden al vroeg een foto van Boudewijn ontvangen, waarop te zien was dat hij aan een kant een dikke opgezette wang had. Volgens zuster Suze kon het heel goed een speekselsteentje zijn. Dus op weg naar het ziekenhuis uit voorzorg een paar zuurtje meegenomen. Hiermee kun je dan speeksel opwekken en heb je grote kans dat het steentje “wegspoelt”.

Voor het ziekenhuis kwamen we dr. Frederenko tegen, die ons meteen herkende. Hij begroette ons met een joviale handdruk en vroeg: Goe aar joe. Hij gaf meteen aan dat hij al bij Boudewijn was geweest en ook van mening was dat het waarschijnlijk een verstopping van een speekselklier was. De meegenomen zuurtjes vond hij very good. Toch wel bijzonder dat de dokter je herkent, je begroet en even de tijd voor je neemt. Een hele bijzondere dokter.

Nog even door de bewaking en op de afdeling zat Boudewijn al klaar. Zag er opgeruimd uit en was zeer goed te spreken. Hij had wel pijn door de zwelling, maar met een lolly in zijn mond voor het opwekken van speeksel, ging het wel weer.

Toen we buiten zijn kamer op de bank zaten ging Boudewijn even  lopen. Dit keer zonder stok, omdat dr Federenko hem had gezegd dat hij die stok niet meer mocht gebruiken en zonder moest gaan lopen.

“Lopen zonder stok, op eigen kracht…”

We hebben hier een video van gemaakt en op facebook geplaatst. Verrassend was het om te zien dat hij rechterop loopt, zijn benen niet meer zover uit elkaar plaatst en evenwichtiger loopt. Zelfs een paar huppelpasjes liet zien. Het is wonderlijk als je dit ziet. Boudewijn is blij dat het al zo goed gaat en het geeft hoop voor de toekomst.

Morgen is het plan dat Boudewijn voor het eerst naar buiten gaat na de behandeling om een stukje te gaan lopen.  We gaan dan voorbereidingen treffen voor de terugreis.

Morgen weer een verslag.

Namens Suze en Abb