Verslag door mama en Ab
Na een prima vlucht arriveerden wij gisterenavond dan eindelijk ook in Moskou. Onderweg naar de uitgang van het vliegveld werden we door 10/15 taxichauffeurs aangesproken die met ons wel een ritje wilden maken.
Natuurlijk wel eerst even aan de hand van de foto gecontroleerd of Alex het echt wel was.
Femke en Christine hadden met Alex, de inmiddels meest beroemde Russische taxichauffeur in Nederland en Australië, afgesproken dat hij ons naar het hotel zou brengen. Na ons telefoontje dat we waren geland, arriveerde hij binnen twee minuten op de luchthaven. Na een rit van ruim twee uur arriveerden we bij het hotel (Alex zei dat Femke van die lekkere wangen heeft).
Vanmorgen onze ogen uitgekeken bij het ontbijt, dit komt in heel Nederland niet voor! Was dit ontbijt, lunch, diner en high tea ineen? Helaas hadden we niet veel tijd voor ontbijt -gaan we morgen doen-, want Barry stond om 8.30uur klaar om met ons naar het ziekenhuis te gaan, met de tram.
het was voor ons allen een emotioneel weerzien
Eerst brachten we een bezoek aan André. Sue haar isolatie was net ingegaan, we waren helaas net te laat om met haar kennis te maken.
Boudewijn voelt zich moe, extreem moe, slaapt slecht en heeft weinig beweging en daardoor darmproblemen. We zijn ruim zes uur bij hem geweest en hij kreeg in die tijd wel drie keer een maaltijd. Hij begint een buikje te krijgen..
De bloedwaarden zien er goed uit. Wanneer de isolatieperiode start is nog onzeker, naar verwachting morgen.
De uren dat wij bij hem verbleven, ervaarden wij de rust en de professie op de afdeling: schoon en geen hectiek zoals wij die kennen. Het is vreemd dat je bij ingang van het ziekenhuis gecontroleerd wordt door soldaten, zowel bij in- als uitgaan.
Wij wisten niet dat we bij vertrek uit het ziekenhuis ook ons pasje moesten laten zien en zeiden tegen elkaar: “we lopen gewoon door, we worden vanzelf teruggefloten.” En inderdaad: we werden teruggefloten.
Na een stukje te hebben gelopen, vonden we de tramhalte. Ook zijn we op de juiste plek weer uitgestapt. Die oudjes doen het nog niet zo verkeerd.
We hebben dr F. en Anastasia de hand geschud en hebben nog nooit zo’n toegewijde, zorgzame, gepassioneerde dokter gezien, die de behandeling bij elke patiënt aanpast voor het beste resultaat. Rusland heeft een van de beste wetenschappers ter wereld, het zal niet lang meer duren voordat dokter Fedorenko wereldwijd beroemd zal zijn.
Morgen gaan we weer naar Boudewijn, mits hij nog niet in isolatie is. Dan zullen we op zijn verzoek een broodje hamburger meenemen.
Toevoeging: Boudewijn belde net en vertelde dat hij zich beroerder gaat voelen. Overheerste gisteren ontlading en door terugplaatsing, nu ervaart toch (misschien?) de naweeën van de chemotherapie
de monitor en een batterij infuuszakken, en liet de behandeling rustig over zich heen komen. Het verliep als waarop hij zich had voorbereid, even een vieze smaak in de mond en paar maal hoesten, alles normaal. Dokter Fedorenko dirigeerde de procedure, controleerde en communiceerde intensief met Boudewijn
Als Chris en ik in het ziekenhuis aankomen, zien we een nieuwe “brat”. Dat korte koppie staat hem heel goed. Toch is het voor Bou ook wel erg confronterend: nu gaat het echt beginnen.